İsa’nın Tanrı’nın Egemenliği’nde Gö­reve Başlaması

İsa’nın ayetlerdeki kimliği:

12, 17. ayetler: Vaftizci Yahya’nın tutuklanmasının hemen ardından, İsa Müjde’yi duyurmaya başlar. Bu göreve daha önce başlamasının daha iyi olaca­ğını düşünebiliriz, ama O, Tanrı’nın uygun gördüğü zamanı bekledi. Acil ya­pılması gereken çok önemli bir iş olduğunda, Tanrı’nın uygun gördüğü za­manı bekle-mezsek, kendi yeteneklerimize güvenmeye meyilli bir tavır sergile­miş oluruz.

13-17. ayetler: İsa’nın ilk görev yeri, Celile Gölü kıyısında bulunan Kefarna-hum’du. ılk mesajı, “Göklerin Egemenliği’nin” gelişi ve “tövbe” çağrı­sıydı. Bu olayla, Yeşaya’nın ön bildirisi gerçekleşmişti (Yşa.9:1). İsa, tüm insanları ka-ranlığın ve ölümün hükümranlığından kurtarıp ışığın egemenli­ğine (Tanrı’nın Egemenliği) yönlendirmeye geldi. Celile, Filistin’de politik baskısıyla ve ekonomik gücü zorla ele geçirişiyle ünlü, kötülüğün kol gezdiği bir yer olarak ta-nınıyordu. Ama onlara müjdelenen egemenlik bu dün­yaya ait değildi. Bu ege-menlik ancak tövbe aracılığıyla girebilecekleri ruhsal bir egemenlikti. Bu dünya için umutların azalması, Tanrı’nın Egemenliği’ni ya­kınlaştırır. Günahtan nefret edildikçe ışık daha da sevilecektir.

18-22. ayetler: İsa, sıradan bir balıkçı olan Andreas’ı, Petrus’u ve Zebedi’nin oğullarını tek tek çağırır. O, bu balıkçıları insan tutan balıkçılar yapacaktı. Önemli olan, onların geçmişte kim oldukları değil, şimdi hangi göreve atandıkları­dır. Üstelik, o çağrıya karşılık vermek için fedakârlıkta bulunmak daha da önemlidir. Aile, yetenek ve geçmiş hayat, çağrıyı reddetmek için maze­ret ol-mamalıdır. Konumumuzdan fedakârlıklarda bulunarak, Tanrı’nın Ege­menliği’ne layık, doğru bir yaşam tarzına öncelik vermeliyiz.

23-25. ayetler: İsa’nın görevi geniş bir alana yayılmıştı [öğretiş, müjdeleme (5-7. ayetler) ve iyileştirme (8, 9. bölüm)]. Rabbimiz öncelikle zayıf ve hasta­ları aradı ve bu dünyadan umutsuz olanları kabul etti. O’nu içtenlikle izleye­cek bir yüreğe sahip değilsem, O’nun egemenliğinden çok uzak kalabilirim.