Antlaşmayla ilgili olarak, Yeremya Kitabı’nın en iyi açıklaması bu bölümdedir. 1-8. ayetlerde, halkın antlaşmadaki sözleri yerine getirmediği, 9-17. ayetlerde ise ant­laşmanın bozulmasından dolayı lanetlenmeleri gerektiği dile getirilmektedir.

Tanrı’nın ayetlerdeki kimliği:

2-5. ayetler: Tanrı’nın, halkıyla Sina Dağı’nda yaptığı anlaşma, her okundu­ğunda dinleyen insanların yüreğini yeniliyordu. Antlaşmanın asıl içeriği, Tanrı’nın halkının antlaşmaya itaat ettiği sürece korunacak olmasıydı. Bu bölü­mün sonunda, Tanrı’yla halkı arasındaki ilişki tanımlanmaktadır. Tanrı, şartların yerine getirilmesi durumunda halkını koruyacağına dair ant içer. Rab, halkını Mı-sır’dan kurtarıp Kenan ülkesini vermişti. O, antlaşmanın Kendi­sine düşen kıs-mını sadakatle yerine getirmiştir.

9-13. ayetler: Bu ayetlerde yargının nedeni anlatılmaktadır. Halk Rab’be karşı isyan etmişti. ‘ısyan’ kelimesi, Yahuda halkıyla Yeruşalim’de yaşayanla­rın Rab’bi bırakma konusunda birlikte düzen kurduklarını ifade etmekte­dir. Birkaç kuşaktan beri ısrail’in durumu buydu. Sonları geldiği halde Rab’be geri dönmeyi düşüneceklerine, gitgide putlara düşkünlükleri artı­yordu. Bundan sonra onları bekleyen şey, yalnızca antlaşmanın lanetiydi.

Bana hangi öğütler verilmektedir?

11-13. ayetler: Tanrı’nın kendi halkının duasını ve yakarışını artık yanıtlama­ması korkunç bir durumdur. O, dualarımızı dinlemezse mahvoluruz! Rab be­nim duamı dinliyor mu?

14, 15. ayetler: Tanrı kararlarından geri dönmeyeceğini ilan eder. Rab’bin sevdikleri, artık O’nun çocuğu olma hakkını kaybediyorlardı. Kestikleri kurban­lar ve ettikleri dualar onları Rab’bin öfkesinden kurtaramayacaktı. Rab’bin çocuğu olma hakkını kaybeden biri miyim?

16, 17. ayetler: ‘Zeytin ağacı’, Yahuda’nın sahip olacağı esenliği simgeler. Ama Tanrı, dallarının kırılıp ateşe atılacağını açıklıyor. Tanrı’yla aramızdaki ilişkiyi gelişigüzel bir şey olarak düşünmemeliyiz. Unutmayalım ki, meyve vermeyenler kesilip ateşe atılacaktır. 

Dua: Rabbim, antlaşmaya sadık kalmam için beni güçlendir!