Bu metinde, korkunç yargıdan dolayı halkının karşılaştığı felaketi gören Yeremya’nın çektiği acılar anlatılmaktadır.

Tanrı’nın ayetlerdeki kimliği:

22. ayet: Tanrı bir baba şefkatiyle çocuğunun yaptığı aptallık için acı duyar. Günah işlerken akıllıca davrandığımı düşünüp iyilik yaparken aptallık etti­ğimi düşünürsem Rab’bi üzmüş olmaz mıyım?

27. ayet: Tanrı umudumuzdur. Ölüm anında bile umut vardır, ama bu yal­nızca Mesih’e imanla mümkündür. Çünkü O bizim tek umudumuzdur.

Bana hangi öğütler verilmektedir?

19-21. ayetler: Yeremya bu ayetlerde çektiği acıları açıklamakta ve gelecek felaketin yükü altında acı çekerek olanlarla kendisini bir görmektedir. Yahuda’da savaş naraları işitildiği zaman halk korkudan titrerlerken, Yeremya’da onlarla aynı acıyı paylaşmaktadır. Topluluğumla bütün acılarımı ve sevinçlerimi paylaşıyor muyum? Kendimi haklı görüp suçu hep başkala­rında mı bulmaya çalışıyorum?

23-26. ayetler: Gelecek yargı sonunda viran olacak Yahudiye’yi, Yeremya yaratı­lış öncesindeki durumla karşılaştırmaktadır (Yar.1:2). Yaratılış düzenine göre bu yıkım, gelecek olan yargının ne kadar şiddetli olacağını göstermekte­dir. Tanrı tarafından bırakılan dünya yalnız, boş ve düzensiz olur. Ailem ve kili­sem şu sıralar nasıl bir durumda?

29-31. ayetler: Halk çalılıklara girerek ve kayalıklara tırmanarak düşmandan kaçmaya çalışır. Fahişe Yeruşalim, sevgilisi Babil’den yardım beklemekte, ama oynaşları onu küçümseyerek canını almak istemektedirler. Yeremya bu durumu, ilk çocuğunu doğururken haykırışlarıyla soluğu kesilen bir kadının çek­tiği acılarla karşılaştırır. Tanrı’yı bırakarak putları tercih ettiğimizde, o put­lar bizleri de bu şekilde yere atacaklardır. şu sıralarda Tanrı’dan başka bir kişiden veya başka bir şeyden zevk alıyor muyum? O zevkin bir gün aniden ölüm acısına dönüşebileceğini derin düşünmeliyim.

 Dua: Dünyaya karşı sorumluluğum olduğunu her zaman anımsamamı ve aracılığımla yalnız bereketi değil, yargıyı da getirebileceğimi düşünerek yaşayabilmem için bana yardım et Rabbim!