Yahuda’nın ruhsal fahişeliğine onu boşayarak karşılık veren Rab’bin sözü devam ediyor. Yahuda Kuzey ısrail’in yıkımından hiç ders almadığı gibi, olan­lardan da hiç korkmadan fahişeliğini sürdürüyordu.

Tanrı’nın ayetlerdeki kimliği:

11-13. ayetler: Yahuda ısrail’in sürgün öncesi davranışlarından daha da beter bir durumdadır. Tanrı, Asur’da sürgün yaşayan Kuzey ısrailliler’e geri dönmelerini buyuruyor.

14, 15. ayetler: Rab’bin, Kendisine adanan halkını kurtaracağı gün gele­cek ve o gün onları Siyon’a geri getirecektir. Bu, Tanrı’nın Yeni Ant­laşma üzerine verdiği sözdür. Yeremya’nın bu bildirisi hemen yerine gelme­yecek, Rab’bin gelecekteki kurtuluş tasarısında gerçekleşecekti. “Gön­lüme göre çobanlar”, günümüzdeki kötü önderlerin yerine ortaya çıka­cak olan sadık kullardır.

16-18. ayetler: Rab’bin yeni vaadinde Antlaşma Sandığı’na yer yoktur. Çünkü yeni vaadinde önemli olan dış değişiklik değil, ruhsal değişikliktir. ın­sanların bu değişikliği yaşamaları için de Mesih’in gelmesi gereki­yordu. O, Tanrı’yla ısrail arasındaki antlaşmayı yerine getirecektir. Bu ha­rika vaade, Mesih’e iman ederek sahip olduk.

Bana hangi öğütler verilmektedir?

6-10. ayetler: Tanrı’ya ihanet eden Kuzey ısrail’in durumu, Yahuda tarafın­dan uyarı olarak algılanmalıydı. Ama Yahuda fahişeliği ve zinayı bı­rakmadan ülkeyi kirleterek, onları geri dönmeye çağıran Rab’be karşı geldi. Rab’bin Kuzey ısrail’e gösterdiği tepkinin sonucunu gördükleri halde sadece geri döner gibi yaptılar. Bir kere “iman ettim” diye sonsuza dek güvende olduğumu düşünmemeli, Rab’be olan imanımı sonsuza dek sadık bir biçimde sürdürmeliyim.

14. ayet: Halk Rab’be dönmektense O’na sırt çevirmeye alışmıştı. Oysa Rab, bu kadar çok ihanet eden halka yine de geri dönmelerini söylemekte­dir. Kederlenerek beni çağıran Rab’bin sesine kulağımı tıkamamalıyım.